HANEP din
namang magmaneho si Nini, hagibis. Palibhasa ay guwardiyado ng mga magulang,
ayaw pagmanehonin ng sasakyan dahil bata pa raw sa eded niyang biente-anyos.
Kaya hayun ngayon, sinasamantala ang pagkakataon.
Sa Long Medow resorts sila nagpunta.
Malapit lang sa bahay nina Nini. Doon sila madalas magpunta nina Jean na kung
minsan ay kasama pa pati ang kapatid ni Jean na si Marites.
Hapon na noon, bandang alas-cuatro
na.
"Hindi ka kaya hanapin sa inyo,
Nini?" tanong ni Bong sa dalaga.
"Hindi,"
nakangiti namang sagot ni Nini. Bumaba sa jeep pagkasabi.
Naiwan si Bong sa jeep.
Lalo palang gumaganda si Nini sa
paningin ni Bong kapag siya ay nakakainom. Noon lang napansin ng binata ang
angking kagandahan ng dalaga.
Sa soot ni Nini na short at medyo
manipis na t-shirt ay banaag ang hubog ng kanyang katawan. Kay kinis ng kanyang
hita, bilogan ang mga iyo. At ang balakang, talaga namang nakakagigil.
Pataas ang paghagod ni Bong ng
tingin sa dalaga. Ngayon ay ang dibdib naman ang napagtuunan niya. Kay lusog ng
mga iyon, kung baga sa prutas ay hinog na, kung baga sa oras ay panahon na. Ah,
tukso lumayo! naianas niya sa sarili.
Nang mapadako ang tingin niya sa
mukha ni Nini ay nagtama ang kanilang titig. Kanina pa pala siya pinagmamasdan
ng dalaga, ngumuso iyon. Marahil ay nauunawaan ang isinasaisip niya. Nakaramdam
siya ng pagkahiya.
"Ano? Diyan ka na lang
ba?" tanong ni Nini sa binata na nakaupo pa rin sa jeep.
Humalukipkip pa ang dalaga.
Nag-aapurang umibis sa sasakyan si
Bong. "An'yan na," ang sabi ng nakangisi.
May restoran doon, pumasok sila at
umorder ng meryenda. Si Nini pa ang nagbayad.
Kakaunti na ang mga tao doon.
Malapit nang kumagat ang dilim. Ang dalawa ay malayo sa karamihang kumakain.
"O ngayon, sabihin mo sa akin
ang problema," ani Nini pagkaraang sumimsim sa istro na nasa softdrink
niya.
"Nakakahiya naman sa iyo, pati
ikaw ay naaabala pa nang dahil lamang sa aming dalawa ni jean," ani Bong.
Nakayuko.
"Bong, h'wag mo na ako'ng
ituring na iba sa iyo. That's what friend are for?" Hinawakan ni Nini ang
isang kamay ni Bong na nakapatong sa mesa., tinapik-tapik. Ngumiti pa ang
dalaga.
"Salamat Nini.....," ani
Bong. Hinawakan din ng isang kamay pa niya ang kamay ng dalagang nakahawak pang
kasalukuyan sa kamay niyang nasa mesa. Nagkatitigan sila. "Sana Nini,
hindi ka mawala sa akin. Alam mo, noon pa man ay ang gaan-gaan na ng damdamin
ko sa 'yo," sabi pa ng binata, seryoso ang mukha.
Napabuntong hininga naman si Nini.
Nakatingin lang sa binata. Kung tama ang kutob niya, siguro'y may gusto sa
kanya si Bong, ang lalaking pinapanaginip niya. Naisip niyang kaya siguro
kakaiba ang mga pagngiti nito sa kanya noong mga nakalipas na araw ng huli
silang magkita. Kung alam lang din ni Bong, matagal na siyang gusto ni Nini
ngunit nahihiya lamang ito sa pinsang si Jean. Ayaw niyang matawag na isang
ahas.
Naputol ang pagpalaot ng isip ni
Nini ng magpatuloy pa sa pagsasalita si Bong. Nakinig naman siya.
"Hindi ko na alam kung ano'ng
gagawin ko, Nini. Nahihirapan na ako. 'Yung pinsan mo kasi, ipinagpalit ako sa
propesyon niya. Wala siyang mahal kundi ang ambisyon niya."
Nahabag si Nini sa hitsura ng binata. Ngunit hindi niya sigurado
kung awa nga iyon. Minsan, pakiramdam niya ay pag-ibig na ngunit ayaw niyang
aminin sa sarili. Minsan ay nasasabi niya sa sarili na kung siya ang naging
s'yota ni Bong ay hindi niya ito bibigyan ng sama ng loob kailan man, bagkus ay
paliligayahin sa habng buhay.
Sadyang hanggang sa pangarap lamang
yata talaga ang nakalaang kaligayahan sa buhay pag-ibig ni Nini. Kaya siya ay
nagtatanong, kailan niya matitikman ang sinasabing ligaya ng pag-ibig sa piling
ng isang minamahal.
Gusto ni Nini ay magkaroon ng
pag-asa si Bong. Gusto niyang sumaya ang binata kaya nag-isip siya ng gagawin.
Siguro nga ay mahal niya si Bong kaya ayaw niya itong makikita na nalulumbay.
"Hayaan mo Bong, gagawa ako ng
paraan, hindi aalis si Jean, pangako," ani Nini.
Biglang nagkaroon ng ningning sa
mukha ni Bong. Kakikitaan ng pag-asa ang kanyang anyo na nakatingin kay Nini.
"Talaga?" Magagawa'n mo ng
paraan upang mapigilan siya sa pag-alis?" Tanong ni Bong.
"Lahat ng problema ay may
kalutasan, kapag gusto ay may paraan, kapag ayaw ay may dahilan tandaan mo
'yan. Mahal kita Bong---," naitugon ni Nini. "---Ikaw at si Jean,
mahal ko kayong pareho dahil kaibigan ko kayo," patuloy pa niya.
Tama ang sinabing iyon ni Nini pero
palusot lang niya iyon sa totoo lang. Nadulas ang kanyang dila at ang sinabi
niyang iyon ay nanggaling sa puso bilang isang umiibig. Hindi niya talaga maikaila
kaya ngayon ay payag na siyang aminin sa sarili na mahal nga niya si Bong.
Ngunit iyon ay mananatiling lihim sa kanya.
"O ano, may problema ka pa bang
iba?" usisa ng dalaga.
Umiling si Bong.
"Huwag mo nang problemahin
'yon," anang dalaga.
"Buti na lamang at may Nini na
katulad mo. Paano na kaya ako kung wala ka?" sabi ni Bong. Nakangisi na.
Natawa rin si Nini. "H'wag mo
nga akong dramahan. Ang alinsangan na nga eh---," aniya.
"Oo nga. Kanina pa 'yang umaga,
paggising ko'y ang alinsangan na," pag-ayon naman ni Bong.
"Speaking of alinsangan, bakit
hindi tayo mag-night swimming," mungkahi ni Nini. Sa ilang oras pa lang na
pagkakapiling niya kay Bong, pakiramdam niya ay buong araw na niya itong
kapiling. At bakit parang gusto niya na hanggang sa buong magdamag ay
magkapiling pa rin sila, ewan ba niya.
Ano bang klaseng karisma mayroon si
Bong, naiusal niya sa sarili. Siguro, kung liligaya lamang siya kahit na isang
beses lamang sa piling ng binata ay dadamhin niya sa habambuhay. Kung
magkagayon man, ang magiging katwiran niya ay natupad naman ang pinapanaginip
niya, ang makapiling ng tunay ang lalaking noon pa man ay pinapantasya na niya.