KALAHATING buwan na halos ang nakararaan buhat nang maganap ang hindi pagkakaunawaan nina Bong at Nini ay wala pang  komunikasyong nagaganap sa kanila. Nagtitikisan siguro sila.   

            Kahit si Nini, buhat nang may maganap sa kanila ni Bong ay hindi pa rin sila nagkikita pa ni Jean. Magkahalong takot at hiya kasi ang nananaig sa kanya kaya ayaw niyang humarap sa pinsan.

            Isang araw:

            Maganda ang gising ni Jean, maaliwalas ang umaga sa kanyang mga mata pagbukas niya ng pintuan. Papunta siya sa kanyang mga alagang halaman na kasalukuyang nagsisipamulaklak. Nakaugalian na niya iyon, basta paggising niya sa umaga ay binibisita niya ang mga halaman na alaga niya. Nalilibang-libang kasi siya sa mga bulaklak,  lalo ngayon na hindi pa niya nakikitang muli ang kanyang nobyo.

            Ah, si Bong. Bigla niyang naalala.

            "Kamusta na kaya siya ngayon? Gusto ko na yatang sumuko, tila hindi ko kaya ang matagalan naming hindi pagkikita. Bakit kaya hindi pa siya dumadalaw? Pangit naman kung ako'ng dadalaw sa kanila upang makita siya. Never!"

            Kahit naman pumunta man siya kina Bong ngayon ay wala naman siyang aabutang tao doon. Ang balita, lahat sila ay nasa Maynila (ang binata, ang kaisa-isa nitong kapatid at ang Nanay at Tatay nito) at nakikituloy pansamantala sa kamag-anak ngunit kung sa anong kadahilanan ay walang makapagsabi.

            "Paano ngayon 'to? Paano kami magkakaayos ni Bong?" pamaktol niyang bulong. Nag-isip pa siya nang maaaring gawin na puwedeng maging solusyon sa problema niya.

            "Si Nini!" Ang unang pumasok sa isip niya. Magdidilig pa sana siya ng halaman pero mas importante sa kanya ngayon na makabalita tungkol sa nobyo.

            Agad din ay pumaroon siya kina Nini. Ang naabutan niya doon ay si Becca, ang katulong.

            Gulat na gulat si Jean sa ibinalita ng katulong.

            "Ay naku Jean, magdadalawang linggo na ngayon buhat ng umalis si Ate Nini."

            "Ha! Saan nagpunta?" Mababanaag sa mukha ni Jean ang pagtataka. Baka naman binibiro lang siya ni Becca, naisip niya.

            Hindi pa nasasagot ng katulong ang tanong ni Jean ay siya namang pag-entra ng mag-asawa, mga magulang na ni Nini. Narinig pala nila ang usapan nina Jean at Becca, pati ang tanong ni Jean. Ang

 lalaki ang sumagot.

            "Nasa State na si Nini, Jean. Two weeks ago pa. Kami ang naghatid sa kanya sa airport. Kadadating nga lang namin ngayon eh, nag-stay muna kasi kami sa sister ko sa Makati. Naglibang kami ng kaunti para naman hindi kami mainip sa pag-alis niya." Mahabang salaysay ni Mang Peping.

            Hindi makapaniwala si Jean. Pero totoo na ito dahil ang magulang na mismo ni Nini ang nagsabi. Nakaramdam ng tampo si Jean sa pinsan, umalis at umalis ito ng walang paalam sa kanya.

            Paano na 'yan? Si Nini pa naman ang inaasahan niyang makakatulong sa kanya upang maayos na ang relasyon nila ni Bong.

            Napukaw ni Aling Mercy ang atensiyon ni Jean.

            "Ah hija, may ibinilin nga pala sa amin si Nini. Ipinabibigay niya sa iyo itong sulat bago siya umalis," anang Ina ni Nini.

            Kinuha naman agad ni Jean. Halata ang pananabik. "Samalat po..., magpapaalam na rin po ako."

            "Nandiyan nga rin pala 'yung address niya, kalakip ng liham," pahabol pa ni Mang Peping. Papalabas na si Jean, lumingon at tumango.

            Sa daan ay nagmumuni-muni si Jean, ano kaya ang nakalagay sa sobre at makapal? Ano rin kaya ang nilalaman ng liham? Naiusal niya sa sarili.

            Sa bahay, pagsapit ng dalaga ay tinungo agad ang kanyang

silid-tulugan. Ganadong binuksan ang sobre, nakangiti pa. Binasa. At ayon sa sulat:

Jean,

                        Sinadya ko na hindi magpaalam sa iyo. Ewan ko kung bakit. Siguro, hindi ko pa kayang humarap sa iyo ngayon.

                        I treat you as my sister and best friend from the beginning. Palagay na palagay ang loob ko sa'yo, kaya naman mahal na mahal kita.

                        Siyanga pala, remember the last time na may naikuwento ako sa iyo tungkol sa pagpetisyon ng kuya ko sa akin noon? Well, tinanggap ko na, kailangan eh.

                        At si Bong, speaking of him, mahal na mahal ka niya. Alam ko dahil pinatunayan niya sa akin 'yon. Kaya please, mahalin mo din siya, huwag mo siyang sasaktan. Napakasuwerte mo nga dahil may nagmamahal sa iyong tulad niya kaya huwag mo'ng hayaan na dumating pa ang araw na mapunta siya sa iba.

                        The real reason why I live ay ayokong masira ang inyong relasyon ni Bong. Ako na ang kusang lumayo upang hanggang maaga ay mapigilan ang maling pag-ibig na umuusbong sa damdamin naming dalawa.

                        So Jean, promise you'll stay. Pabigyan mo na siya, huwag ka nang umalis.

                        I'm trying to be honest to you. I confessed, I love him. Forgive me Jean.....

                                                                                                                   Nini

            Hindi malaman ni Jean kung ano ang gagawin dahil sa nabasa. Walang patid sa pagluha ang kanyang mga mata. Hindi niya akalaing magkakatotoo ang pangitain niya noon. Marahil ay nagkaroon siya ng pagkukulang kay Bong. Marahil ay nakita ni Bong kay Nini ang pagkukulang niyang iyon, nausal ng dalaga.

            Ngayon ay nagsisisi si Jean. Ang prinsipyo o pagmamahal? Pagmamahal na ang pipiliin niya. Ayaw niyang mawala sa kanya si Bong, hindi niya kaya. Naiinggit siya kay Nini. Buti pa ang pinsan niyang ito, pinanatili ang katapatan ng pag-ibig.

            Sa halip na magalit siya kay Nini ay inunawa niya ito. "Kay palad ng magiging kabiyak ng aking pinsan," naibulong niya. Bihira nga naman ang katulad ni Nini, nagsakripisyo alang-alang sa dalawang pusong nagmamahalan na pareho niyang mahal.