Bakit Kailangan Pang Magmahal Ng Iba?
CHAPTER 1

HAMON NG PAGSUBOK

LINGGO NG GABI: Malamig ang simoy ng hangin. Sa silid ni Jean ay matatanaw ang isang munting ilaw na tanging nagbibigay ng liwanag.

            Pakiramdam ni Jean ay nakabilad siya sa sikat ng araw kung katanghaliang tapat. Nakatodo na ang lakas ng elektrikpan ay inaalinsangan pa rin siya. Hindi siya mapakali sa kanyang kama, tayo, upo, higa, basa ng kanyang leksiyon. Kung anu-ano na ang kanyang ginagawa ay hindi pa rin siya dalawin ng antok.

            Maganda si Jean, sa edad niyang 20 anyos ay maraming nagkakandarapa sa kanya at pumapanhik ng ligaw sa bahay nila. Kung baga sa kanta ay nasa kasikatan siya. Kung baga sa artista ay kahanga-hanga siya. Sa kasibulan niyang iyon ay taglay niya ang makinis na kutis, maamong mukha, balingkinitang katawan at kaayusang taas sa isang babae na katulad niya.

            Kaya kapag araw na ng sabado, pagkatapos ng klase nila't dumating na siya sa bahay nila sa Marilao ay nag-abang na sa silid niya ang mga bulaklak na padala ng mga manliligaw niya.

            Tama lang na panghinayangan siya ng mga masugid niyang manliligaw dahil may nagmamay-ari na ng puso niya, si Bong ang halos limang taon na niyang nobyo't isang staff nurse sa isang pribadong ospital doon din sa kanila sa Marilao.

            Sa loob ng limang taon nang relasyon nina Bong at Jean ay walang pagkukulang na naidulot ang bawat isa sa kanila. Palagi silang masaya sa piling ng isa't isa.

            Si Jean ay kasalukuyang nag-aaral ng Engineering courses sa University of Santo Thomas kasama ang pinsan niyang si Nini, itinuturing na niyang bestfriend, kumukuha rin ng Engineering. at kasama rin niya sa kuwartong inuupahan nila.

            Hindi inaasahan ni Jean na sa kabila ng matagal at matatag nang relasyon nila ni bong ay may dadating na pagsubok, na para sa kanya'y napakabigat sa kanyang damdamin. At iyon ay ang bumabalisa sa kanya sa gabing iyon sa kanyang silid. Nasa isip pa rin kasi niya ang sinabi ni Bong tatlong gabi na ang nakakaraan.

            "Alam mo Jean, kapag kasama mo palagi ang pinsan mong si Nini ay hindi mo maiaalis na...," naudlot na sabi ni Bong.

            "Na ano?" usisa naman ni Jean.

            "May sasabihin sana ako sa iyo, h'wag kang magagalit," anang binata.

            "Oo. Basta ba totoo lang ang sasabihin mo eh, h'wag kang magsisinungaling," tugon ni Jean.

            "Gusto ko sanang kausapin si Nini."

            "Bakit naman?"

            "Alam mo, h'wag ka sanang mabibigla, may paghanga akong kinikimkim para kay Nini eh, alam kong mali. Kaya gusto ko siyang kausapin para sabihin sa kanya. Hindi upang magkaugat ito kundi upang maputol na itong nararamdaman ko," ani Bong.

            Nabigla si Jean sa narinig. Hindi niya akalaing magagawang ipagtapat ni Bong ang ganoon. Pero sa isang banda ay mas maige ang ganoon naisip niya. Masasabing may katapatan talaga ang binata sa kanya dahil nasabi iyon ng bukal sa puso nito.

            Matagal nang kinikimkim ni Bong ang damdamin niyang iyon para sa pinsan ng nobya niya. Mahal na mahal niya si Jean kaya naman nagawa niyang ipagtapat dito ang bumabagabag sa saloobin niya.

            Nagpatuloy pa ang binata sa pagsasalita. "Ano ang masasabi mo, dapat ko bang kausapin si Nini upang sabihin ko ito o hindi na?"

            "Ewan ko sa 'yo. Kung ano ang makagagaan sa damdamin mo ay gawin mo!" sabi ni Jean ng may hinanakit ang kalooban.

            "H'wag ka namang magalit, kaya ko nga sinabi sa iyo ay upang matulungan mo ako eh. At saka hinding-hindi kita ipagpapalit sa kanya." Pang-aamong sabi ng binata.

            Naririndi na si Jean sa pinagsasabi ng nobyo pero nagpigil pa rin siya. "Hindi naman ako galit eh," aniya.

            "Hindi raw---. Nag-iba na ang mood mo eh, kilala kita," ani Bong. "Mahal na mahal kita Jean, ito'ng tandaan mo. Madagdagan man ang pagtingin ko sa kanya ay hindi nito malalampasan ang pagmamahal ko sa iyo, tandaan mo 'yan." Sabi pa niya sa nobya.

            Medyo may kalaliman na ang gabi noon. Nagpaalam na si Bong sa nobya at sa magulang nito. Pansamantalang ibinalik ni Jean ang sigla upang hindi mabigyan ng intindihin ang nobyo sa pag-alis nito na siya'y galit. Ngunit sa kabila nito ay tila bulkang nais sumabog ang kanyang damdamin.

dig naman iyon sa balikat niya.



<<<== Home  |  Next Chapter ==>>>